voor mij was het senna en dit zal ook zo blijven ik zal hem nooit vergeten :( :( :(

en niet te vergeten filip verellen ik kreeg echt de rillingen door me heen toen ik het hier leesde ik was er echt niet goed van :(

Voor mij Senna èn Ratzenberger.

De eerste omdat hij m'n grote idool was, de tweede omdat het voor mij persoonlijk veel duidelijker de dood rechtstreeks en recht in je gezicht gooide : dat bungelende hoofd...

In mijn geval staat het niet op mijn netvlies gebrand, maar in mijn trommelvliezen gekerfd :

9 mei 2002 , de dag dat ik 35 jaar werd. Ik was op een feest en Sennake belt mij op en meldt mij het overlijden van mijn vriend Philippe Verellen... Toen heeft Sennake me pas echt leren kennen en gemerkt hoe sentimenteel ik kan zijn...
De volgende dagen hebben copain Marc Goossens en ik vaak troost bij elkaar gezocht, en zijn we in ons verdriet dicht naar elkaar gegroeid. Ik heb toen tegen Marc gezegd : "Ik wil nooit nog mijn verjaardag vieren, het kan wel een verjaardag zijn, maar een gelukkige dag kan het NOOIT meer worden op 9 mei".

Het eerbetoon dat aan Philippe werd getoond te Spa was mooi maar tegelijkertijd ook zeer hard, mensen die zich toen in mijn omgeving bevonden zullen het zich wel herinneren...nietwaar Guy ? Daarom steun ik ook tenvolste de initiatieven van de Belcar organisatie en Circuit Zolder, die via de "Philippe Verellen Junior Trophy" en een gedenkplaat aan het nieuwe perscentrum Phillipe de welverdiende eer betonen.

Ongetwijfeld het ongeval van Guy Nève in Chimay.
Ik was er als journalist voor Autokrant en net voor de start had Guy Nève me nog een sigaret gevraagd.
"Tegen de zenuwen", zei hij "Want hier in Chimay gaat het bangelijk hard met de Porsche. Eigenlijk niet verantwoord"
Ik stond net te praten met met zijn copain Roland de Jamblinne toen het nieuws bekend werd gemaakt.
Roland zakte in elkaar en stapte nooit meer in een racewagen.
Na de races lagen alle bloemen van de winnaars op een hoop voor de trailer Nève.
Zoiets vergeet ik nooit.

Peter De Sonville

Phillipe verellen....
omdat k da toch vrij dicht heb meegemaakt, niet zo close als vele anderen, maar k herinner me hem wel...
Vooral daarna het gevoel in de belcarpits in Spa, waar een echt respect-sfeertje hing.
En dat maakt net het feit dat dat voor mij zo beklijvend is....

De crash van Hugo Charles tijdens de Renault Clio race op de NAV Days, recht voor mijn ogen.

Tijdens het rollen van de wagen zag je al dat ie bewusteloos was, daarna bleef hij redelijk lang buiten bewustzijn........

Uiteindelijk is het goed afgelopen met de beste man, hij wil Seat Cup gaan rijden in 2003.

Op TV, Ratzenberger, Senna en Moore en de crash van Keith Odor tijdens een STW race op de Avus Ring in Berlijn. Ook live op TV, in mijn gedachten althans..........

Die heb ik ook gezien. Het circuit was gewoon levensgevaarlijk en dan kunnen zo'n dingen gebeuren....jammer genoeg

idd het moment dat Frank Biela met z'n Audi A4 de Nissan Primera van Keith Odor ramt.
(toen live op NBC) tijdens een STW wedstrijd.

Ja dat ongeluk was zo anders alle andere..........

Normaal is het de muur of het hek wat men raakt, maar hier T-boned Biela zij collega. Je wist meteen dat het niet goed zat........lijkt me vreselijk voor coureur om te weten dat je een ander noodlottig geraakt hebt. Biela was zelf in een kansloze positie........had geen moeglijkheid om het te voorkomen.

Daarnaast zag Jan Odor zijn zoon verongelukken in een van zijn eigen wagens van JanSpeed...............

na het zien van deze beelden begrijp ik je volkomen phillipe, maar de crash van ratzenberger zal me ook ten volle bijblijven

Toen ik vernam dat zanardi beide benen verloren had in een crach, was ik er toch even niet goed van.

Toen ik de foto's ervan zag, was t bij mij nog erger, dan pas beseft ge dat.

Er is zo veel dat ik liever niet gezien zou hebben (er staan enkele pijnlijke herinneringen in deze thread), maar als ik er iets moet uitpikken dan is het toch de crash van Jeff Krosnoff<sp?> op Long Beach. Ondanks het vangnet vol op die paal die daar achter stond. En dan die ook marshall meegenomen... ik krijg het er nog koud van.

Anthony Kumpen tijdens de 24hr op Spa was ook even schrikken (ik had het geluid van de TV af staan), maar dat is gelukkig goed afgelopen.

Jan.
=---

Gelukkig da k da nie live gezien heb, ik zou de schrik van mn leven gehad hebben, nu wist ik van tevoren al dat hij ongedeerd was.