Fiat 131 - Alen - 1979 - Italeri - 1/24
 

Omdat de bouw van de Lotus stokt wegens carbon-hoofdbrekers zal ik tussendoor deze wagen bouwen. Het wordt de versie van de Finland rally 1979.

http://img.photobucket.com/albums/v247/s3nna/getPic.jpg
Bron: http://www.dominomodel.be

Deze kit heb ik oorspronkelijk gekocht om er de Monte-Carlo 1980 van te maken:

http://img.photobucket.com/albums/v247/s3nna/fiat80.jpg
Bron: http://www.dominomodel.be

maar ik heb besloten om er een "testmodel" van te maken inzake grade-up en vernis. Normaal gezien heb ik het niet voor testmodellen omdat ik modelbouw een te dure aangelegenheid vind om modellen te "verprutsen". Aangezien vernissen niet zo makkelijk is als het lijkt was het noodzakelijk om een oefenmodel te voorzien. Lukt het vernissen niet dan bouw ik mijn modellen dan wel verder zonder vernis. In mijn directe omgeving is er toch geen kat die omkijkt naar mijn "stomme autootjes" of er ook maar iets voor voelt (mijn vrienden maken er een sport van om mijn kasten open te breken en auto's te verplaatsen, met de gebruikelijke schade, en om servicecrews te laten omvallen), ik bouw gewoon koppig voort, voor mezelf. Dit geheel terzijde want het ging over vernis :cool: . Een zware opdracht (vind ik toch na al die histories gelezen en gevolgd) maar we zullen er eens invliegen ze.

Hopelijk lukt het. :)

Oefening baart kunst en dat geldt zeker ook voor modelbouw. Je mag niet verwachten dat alle modellen perfecte modellen zijn, dat is geen enkel model, zelfs niet van topbouwers. Wel is het zo dat wanneer je je eigen modelbouwhandigheden wil verfijnen, je toch telkens weer een stap zal moeten zetten. Je kan dan een model als testmodel beschouwen, maar ik heb dat eigenlijk nooit gedaan. Als ik iets nieuws probeerde, heb ik dat nooit op een zogenaamd testmodel gedaan, maar altijd op een gewoon model.

Mislukte het, dan kocht ik de kit opnieuw (20 euro in dit geval is niet de kop af), en probeerde het opnieuw totdat het lukte. Volhouden is zeker de boodschap als je verder wil evolueren. Dingen kunnen en zullen misgaan maar dan onmiddellijk opgeven en zeggen "dat doe ik nooit meer" doet me denken "hij wil niet echt". ;) Als je echt wilt, dan zal het wel lukken.

Foute vrienden als je het mij vraagt. :D ;)


Er invliegen is het laatste wat je nu moet doen. "Step-by-step" en je tijd nemen is een veel betere benadering.

Veel geluk en plezier ermee!!

Ik heb ook zo'n model waarop ik eindelijk eens vernis ging leren spuiten en geloof het of niet; ik behaalde er de 3de prijs mee in Jabbeke.;)

Daarom sluit ik me aan bij Huudo, ga stap voor stap te werk en vooral neem je tijd, zeker als het om spuiten en droogtijd gaat en laat de moed niet te rap zakken.

Zou je eens een foto kunnen nemen van de inhoud van de doos? Ik ben daar eigenlijk benieuwd naar.

Dat "invliegen" was maar bij wijze van spreken, ik bouw altijd stap voor stap. Vroeger bouwde ik mijn F1's in drie dagen: een dag schilderen, een dag lijmen en monteren en een dag decallen maar die tijden zijn al lang voorbij.
De vernis probeer ik zeker maar ik heb gewoon geen zin om het model te verprutsen daardoor maar we zien wel. Twee tot drie maal nadenken zal de boodschap zijn en vooral geduld hebben.
Wat die vrienden betreft: het zijn steengoede kerels maar je mag ze vooral niet thuis binnenlaten :D

Ik ga alvast meevolgen. Ik moet ook twee zo'n wagens nog bouwen voor het WK... Ooit eens...

Da's genoteerd: bij mij thuis mogen ze alvast nooit binnen! :no: :p

Ik wordt zelfs al zot als mijn mama mijn modellen aanraakt bij het kuisen van mijn kamer :no:

Hier is de poetsvrouw gewaarschuwd geweest: ze mag alles kuisen tenzij de kast met de modelwagens en het bureau waar de WIP's staan... DAT is allemaal mijn terrein en dat baken ik netjes af. Neen, niet zoals een hond...

ik heb dat probleem niet hoor, ik mag braafjes alles zelf kuisen:o



ik gebruik bijna altijd een oudere wagen waarvan ik niet zo tevreden meer over ben om verftestjes op uit te voeren, op die manier gaat er enkel maar verf verloren terwijl ik wat meer ervaring opdoe met die verfsoort of techniek ; en na meerdere testjes kan je meteen de test met remolie ook doen:D :+ en nadien begint de cylus weer :D


hoe dan ook, dit project zal ik zeker volgen want heb ook wel de nodige intresse in deze kit

Tussendoor plaats ik de gevraagde foto's van de kit-inhoud:

http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7901.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7903.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7904.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7905.jpg
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7906.jpg

Een kleine update: alle onderdelen staan in primer en ik ben begonnen met het samensteken en schilderen van de motor. Terwijl deze aan het drogen was bestudeerde ik nogmaals mijn grade-up set en toen begon het te kriebelen. Ik heb voor de eerste maal in een model gesneden! (met een heel bang hartje weliswaar) Ik heb 1 rooster op de motorkap vervangen. Hiervan ben ik vertrokken:
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7908.jpg

en hier is het resultaat:
http://img.photobucket.com/albums/v2...atalen7907.jpg

Ik vind het goed gelukt (voor de eerste keer). Maar ik had graag wat feedback gehad of ik wel juist bezig ben.

Ik denk het wel. De eerste keer dat je het mes in een kit zet ben je altijd wel wat benauwd of het wel goed zal aflopen. In dit geval geen probleem. Misschien nog heel eventjes aandacht aan de randjes van de motorkap: die komen nog efkes vanonder de randen van het rooster, maar ik veronderstel dat dat door de macro-opname wel wat overroepen is, en dat het met het blote oog perfect zit.
Ik zou zeggen: doe de tweede met dezelfde voorzichtigheid, en alles zit snor.

Uit ervaring weet ik dat modellen nog zo broos niet zijn als ze op het eerste zicht lijken hoor! :gas: :D


G.