Eens je goed in het ritme zit, begint het restaureren wel wat op
bandwerk te lijken
. Na het aanbrengen van Sol is geduld van primordiaal belang, en dan zou je wel kunnen gaan vissen of zo, maar als er nog negentig kits wachten is het natuurlijk beter om er een paar tegelijkertijd aan te pakken
.
Trouwens, eens op snelheid durf je als restaurateur wel eens te
overdrijven. Heel
zwaar overdrijven, zelfs.
Tja, en als ge dan begonnen zijt, moet ge het zaakje natuurlijk ook nog afwerken.
Hier zie je het motorcompartiment in de spuitcabine, klaar voor priming. “Afplakken” met celofaan – ge weet wel, zo’n rol plastic die je niet kan afrollen zonder er een infarct aan over te houden
– gaat overigens verbazend goed
…
Zo ziet het er allemaal uit eens het geverfd is. En ja, ook ik vloek nog wel eens op de witbalans ve digitaaltje....
Na montage krijg je dan
dit (origineel zag het er
zo uit). Of, vanuit de
andere kant (
origineel). Van de "verbrande" uitlaten ben ik trouwens niet helemaal content. Te groen, en te weinig paars. Volgende keer eens was transparant orange bij de transparant blue mengen, me dunkt. Ik heb ook niet "droog" genoeg gewerkt met de groene mix (Olive Green met wat Titanium Gold), waardoor je wat lijntjes ziet tot waar ik de verf gesmeerd heb. Och ja, al doende leert men.
Bon, genoeg voor vandaag. Ik denk dat ik maar eens ga.... sollen. De Bugatti wacht.
Jimbo.