Gisteren een fijne namiddag gehad. Ongeveer 1.15 uur op de baan gezeten.
Met de dikkere torsiestaven en het verlagen van de achterkant van "JohnyTurbo" lag hij veel rustiger in de bochten. Dat gaf vertrouwen.
De laatste 10 minuten zat ik precies door mijn remmen heen ofwel was ik te "hot" en overmoedig geworden.
Ik had eigenlijk al een paar ronden het gevoel dat mijn remmen wat verzwakten. Toch bleef ik doorgaan en had het gevoel steeds een beetje sneller te gaan. Tot ik onderaan de helling voor de Villeneuve moest remmen. Na 2 voorwielbloks ben ik maar door de grindbak geploegd. Dat zou me moeten geleerd hebben...Toch besloot ik door te gaan. 2 ronden later had ik na het inhalen van een ALFA 75 3 liter opnieuw wiellock, ditmaal aan de bocht bij de helihaven. Gelukkig is daar een grote geasfalteerde uitloopstrook voor de grindbak. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Diene gast in de ALFA zal wel eens goed gelachen hebben. Ik dacht bij mezelf: "nu is het tijd om binnen te gaan". Totdat mijne maat Filip voorbijkwam op het rechte stuk richting pitlane.
Allé rap nog een toerke om te zien hoeveel sneller hij is met zijne witte Porsche. Ik kon hem eigenlijk behoorlijk volgen en raakte weer in een euforische roes. Tot een ronde later, aan het rempunt van de Jacky Ickx chicane...Niemand thuis...Toen ben ik dan maar wijselijk de pits ingedoken...
Moraal van dit verhaal... Dat laat ik aan de andere Paddockers over
Tot volgende keer