[redje]

Originally Posted by Frank 490

Als je Fangio versus Moss bedoelt, dan zie ik dat eerder als uitleg van het respect van een beginnend F1-rijder jegens een gearriveerd kampioen, van wie hij nog een hoop te leren heeft. De legende rond Moss is trouwens sterk gebaseerd op zijn allround prestaties (ook buiten F1 actief, en met succes) zijn 'eeuwige tweede' status en het abrupte stoppen na zijn crash op Goodwood. Dit vond allemaal plaats in de tijd dat autosport, en zeker F1, nog bijna per definitie dodelijk was. Respect voor de omgeving, voor de gevaren, voor de ervaren teamgenoot, het gold toen allemaal nog. Er waren geen jongens die vanaf de karts 23 autoraces reden en dan in de F1 een stoeltje afdwongen.

Hetzelfde geldt voor Stewart versus Francois Cevert. Ik neem aan dat je daar op doelt. Een situatie van 'leren van', 'respect hebben' en 'mijn tijd komt nog wel'. Daar waren helemaal geen teamorders voor nodig.

Bij Jones en Reuteman (er van uitgaande dat je het daar over hebt) ligt het inmiddels al wat anders. Reuteman was natuurlijk een beetje contactgestoord, wantrouwig als de pest en ontzettend onzeker. Hij kon briljante races rijden maar af en toe vanuit de hem verlammende onzekerheid tragisch langzaam zijn en fouten maken. Met zo'n houding is Frank Williams niet te overtuigen. Uiteindelijk heeft Carlos daardoor een wereldtitel gemist. waren er teamorders? Daar geloof ik helemaal niks van. Als er één team is wat tot heden geen teamorders heeft toegepast (wat roep ik nu weer voor reacties over me af ) is het wel Williams. Het lijkt er erg op dat men bij Williams gaat voor de titel in het constructeurskampioenschap en als er ook een eigen rijder een titel haalt is dat leuk voor hem, maar niet bepalend voor het handelen van het team.

Senna dan. Een supergedreven rijder die er op stond het beste voor zichzelf te hebben. Zoals ik het zie was dat niet omdat een ander niet over hetzelfde materiaal mocht beschikken, maar meer omdat hij niet wilde dat de aandacht voor het materiaal van de teamgenoot afbreuk zou doen aan de aandacht voor zijn eigen auto, rekening houdend met de concurrentie buiten het eigen team.

Alles bij elkaar is het niet te vergelijken met de kunstmatige ingrepen bij de Scuderia. Het gaat mij niet om de persoon MS. Dat is gewoon een fantastisch goede rijder. De incidenten met Damon en Jacques in 1994 en 1997 zijn er gewoon geweest en moeten we niet ontkennen, maar daar gaat het nu niet om. Waar het wél om gaat is het plegen van keiharde business, gericht op het behalen van doelen, zonder enig besef dat voor de liefhebber van de autosport de lol er op deze manier af is. En dat is niet alleen spijtig voor die autosportfan, maar op termijn ook de doodsteek voor de F1.

Wat Fangio betreft, zijn er meerdere gevallen, buiten Moss. Uw wagen afstaan was toen common sense, maar toch zijn het ook teamorders.

Over Cevert, Cevert dacht zelf wel dat zijn tijd nog zou komen, toen Stewart ermee ging stoppen. Maar is dat nu een reden om je, als team zo dominant bent, toch in te houden en Stewart de overwinning te geven? Cevert had zeker enkele keren kunnen winnen maar deed het niet. Of het teamorders waren of niet, dat weten wij niet, maar het lijkt er wel heel sterk op.

Williams dan, Frank geeft nooit uit eigen wil teamorders, al zijn er wel gevallen dat een van de piloten het eisten. Ik dacht dat het begin de jaren '90 nog gebeurd was, maar ik weet niet met welke piloot.

Senna was er zo rotsvast van overtuigd dat hij alles en iedereen in de vernieling kon rijden (wat hij meestal ook deed), dan hij echte teamorders ook niet nodig had. Doordat hij meer aandacht opeiste voor zijn bolide, bracht wel teweeg dat zijn ploegmaat minder voorbereid aan de start kwam en dat Senna zich dus geen zorgen hoefde te maken verslagen te worden.

Het zijn wel voorbeelden van teamorders. Niet in exact dezelfde vorm, maar dat maakt juist niks verschil. Ze zijn wel niet zo overdreven als Ferrari het nu doet. Wat de roden nu doen, is zeker niet goed voor de sport, maar teamorders an sich zijn ook niet goed voor de sport. Maar beschuldig hen niet dat dit de dood van de sport meebrengt. Reglementen die inhalen onmogelijk maken, teambazen die mekaar het zonlicht in de ogen niet gunnen.... Al die zaken tesamen zorgen voor een eventuele dood van de sport, mar niet enkel het gebruik van teamorders.