Vanuit Australie, waar ik vakantie aan het vieren ben en me via een analoog modempje erover verbaas dat internet zo langzaam is geworden, even een korte terugblik op MIJN 17-5: De eerste race was in feite snel afgelopen voor me. In de Bianchi kreeg ik een onnodig en nogal smerig zetje en schoof ik de grindbak in. Ik had het ding wel op het asfalt kunnen houden hoor, maar als je achterstevoren wegglijdt en je ziet er een paar hard op je afkomen dan heb je echt geen zin om op de rem te trappen, daardoor op het asfalt te blijven en vervolgens een halve voorkant te mogen afschrijven. Nee, laat maar gaan, dan maar eraf. Na een rondje of twee had het interventieteam mij al
bereikt en werd ik uit de bak gesleept. Ik ben er nog maar eens voor gaan zitten. Je weet immers nooit wie er nog stilvallen en of je daardoor nog een plekje kunt opschuiven voor de volgende race. Het had allemaal geen succes en ik mocht dus behoorlijk achteraan staan voor de tweede race. Die verliep incidentloos en ik mocht uiteindelijk als 18e aan de derde en laatste race van de dag beginnen. Dat werd op zich een hele leuke, met leuke gevechten achterin het veld, maar helaas ben ik 2 rondjes voor de streep in de Rea-bocht van achteren zwaar geraakt door een medestrijder die ineens zonder remmen zat (?). Hij ging eraf, ik bleef op de baan en heb de race gewoon kunnen uitrijden. Nu zit ik mij in Australie te verbijten over mijn auto die echt hersteld moet worden voor de volgende meeting op 10 en 11 juni op Zandvoort, terwijl ik pas op 9 juni terugkeer op Schiphol. Ik vertrouw dus maar op de hulptroepen (heb immers geen keus) en ga er van uit dat ik tijdens het genoemde Super Race Weekend op Zandvoort gewoon aan de start kan komen.
O ja, wat is het toch netjes als iemand achteraf zijn excuses komt aanbieden als ie zojuist je achterkant heeft kortgereden, vooral als je tot dat moment niet wist wie het eigenlijk was. Nu wel....
Komt wel goed.... Eens kijken of MIJN remmen het wel houden, bij gelegenheid....