Nadat ik de foto's van de cabine gemaakt en gepost had, heb ik er nog de deurpanelen op gemonteerd (zonder deurpanelen kon ik betere interieurfoto's maken) en vervolgens heb ik de complete cabine terzijde gelegd.
Tijd om de achterste koetswerkbekleding eens verder af te werken. De laatste vernislaag heeft meer dan een week de tijd gehad om te drogen, dus zou ze hard genoeg moeten zijn om zonder gevaar voor vingerafdrukken verder bewerkt te kunnen worden. Ik plak het groene gedeelte dus af met Tamiya masking tape, en spuit de metalen vloer met Testor's metaalkleur, net als de brandstoftank die op de vloer gemonteerd moet worden.
Na een 10tal minuten kan ik de afplaktape al verwijderen, want Testor's droogt zeer snel. Het spuitwerk ziet er puik uit, maar het groene gedeelte vertoont toch sporen van de afplaktape die zich in de vernis vastgezet hebben. Blijkbaar is een week droogtijd toch nog niet voldoende geweest. Dus ga ik de glanslaag met Tamiya compound te lijf zodat te mooie glans van voorheen weer tevoorschijn komt. Dat blijkt de goede methode te zijn want na een uurtje frotten is alle leed geleden. Maar ik heb mijn les geleerd: ik ga de schilderwerken aan de rest van het koetswerk toch nog maar een weekje uitstellen...
Maar er is nog genoeg werk te doen, dus stilvallen zullen we niet. Na enkele referentiefoto's te bekijken stel ik bv vast dat de mazen van het beschermende vangnet, dat aan de bestuurderszijde van de cabine tegen het raam vastgemaakt zit, veel te groot en te grof zijn. Dat moet dus opnieuw gedaan worden. Dus knip ik de mazen weg zonder het kader weg te gooien, en ik vervang ze door dunne ijzerdraad. Zowel de diameter als de tussenafstand tussen de draden kan zo verminderd worden om tot een overtuigend resultaat te leiden. Bovendien hoef ik de mazen al niet meer te schilderen want ook in werkelijkheid bestaan die vangnetten uit metaaldraad.
Een volgend pijnpunt waren de claxons en de Mercedes-ster, die in de kit zaten als verchroomde onderdelen (net zoals in werkelijkheid), maar die zodanig aan de gietboom vastzitten dat het onmogelijk is om ze los te knippen zonder het chroom te beschadigen. Bovendien vertonen de onderdelen lelijke gietnaden onder het chroom, en tot overmaat van ramp zijn de trompetten van de claxon niet hol, maar gewoon volgegoten plastic. Dat ziet er niet uit en moet opnieuw gedaan worden. Dus knip ik de onderdelen los, en bleek ze af met bleekwater. Vervolgens worden de gietnaden weggeschuurd en kan ik de trompetten uitboren en frezen tot ze er werkelijk als echte trompetten uitzien. Daarna krijgen alle onderdelen een laagje enamel glanzend zwart, en tenslotte kan ik ze terug in chroom zetten met AlcladII.
Nog een ander probleem dat opgelost moet worden betreft de achterlichten: de verhuis van de kit naar zee heeft jammer genoeg geleid tot het verlies van een lichtblok, wat ik dus helemaal van nul moet scratchen. Maar met wat plastic sheet en wat plastic strip, en met het overgebleven lichtblok als voorbeeld lukt dat wel. Op de foto zie je het originele deel en de "kloon", alhoewel ik zelf niet kan zeggen welk onderdeel de kopie is en welk het origineel... Dus zal het wel redelijk goed gelukt zijn zeker?
