2 weken geleden was de tijd nog daar om alles eens op te ruimen en terug wat orde op zaken te stellen. Alhoewel ik toen het gevoel had dat het voor een tijdje ging zijn, ben ik ondertussen toch weer aan de slag gegaan. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, maar vooraleer weer een threadje op te starten, wilde ik eerst voor mezelf weer eens een resultaat bekomen.
Aangezien mijn stock van kits niet meer zo heel veel courante kits bevat, de meeste dozen die ik heb zijn moeilijk te vinden en voor sommige heb ik toch wat geld neergeteld, moest ik een weloverwogen keuze make voor een nieuwe poging. Enkele jaren geleden was ik al eens aan deze Mercedes A160 van Revell begonnen, maar ook die was niet zo goed gelukt naar mijn goesting en terug in de doos beland. Bovendien had ik mijn eindejaarstombolakit al van de hand gedaan, dus ook dat zou niet kunnen lukken. Sennake schoot echter ter hulp en bood de A160 aan als vervanging van mijn verkochte tombolakit. Hiermee had ik net wat ik zocht. Een courante geen al te dure kit én die bovendien ook nog kan tellen voor het bouwen van de eindejaarskit. Deze A160 zou ik dus voornamelijk als testcase gaan gebruiken om het werken met Zero Paints verder onder de knie te krijgen.
Afgelopen vrijdag ben ik dan van start gegaan. Naden wegschuren en dat soort moois. Op zaterdag heb ik dan de grondlaag gespoten en op zich ging dat zeer goed. Zondag de grondlaag opgeschuurd en de eerste kleurlaag aangebracht. Eerst een mistlaag en daarna een dikker laag, de fameuze "wet coat". Nadere inspectie leerde dat er een probleem achteraan het dak was én dat die verdraaide ghost lines ook weer van de partij waren... de moed zakte me opnieuw in de schoenen... Echter, deze keer deed ik niets. Gewoon afwachten, nachtje laten drogen en nachtje over slapen. Op maandag heb ik dan het probleem aan de achterkant van het dak weggeschuurd en ben ik ook de ghost lines met schuurpapier te lijf gegaan. "Ik ben de Joeri en ik heb schuurpapier..."
Eens dat achter de rug, nog steeds op maandag, opnieuw enkele goeie lagen bijbezet, maar opnieuw de ghost lines. Bovendien was er achteraan het dak nu een plek te zien waar ik bijgewerkt had. Geen paniek, tijd brengt raad, nog maar eens over slapen, maar dat ging niet. Maandagnacht nog eens voor Joeri met schuurpapier gespeeld om weer bij te werken. Deze keer legde ik echter geen dikke laag, maar bouwde laagje per laagje op, met telkens enkele minuten pauze ertussen in, en... het werkte!
Drie modellen later ben ik er wellicht achter gekomen wat er al die tijd misging. Veel te snel een wet coat gezet. Ik vermoed zelfs dat het de enige manier is om een plastic model met autolak te spuiten. De kleurlaag stelselmatig opbouwen is dus de boodschap.
Dinsdagavond dan de volgende horde, vernissen. Ik had immers 2K vernis, ook van Zero Paints, in huis gehaald en wilde natuurlijk ook deze proberen. Vernis, verharder en verdunner klaar gemaakt en aangebracht. Instructies luidde: "Eerst een mistlaag, dan na een minuut of 5 een wet coat. Breng een 2de wet coat aan indien nodig." Zo, zou ik het dus doen. Op zich ging dat prima, maar de 2de wetcoat volgde wellicht iets te snel op de eerste, waardoor er wat ophopingen van vernis ontstonden rond de naden. De A160 ging nu voor 48u aan de kant om volledig uit te harden.
Donderdagavond heb ik dan de vernisophopingkjes weggeschuurd en gans de auto een compoundbeurt gegeven. Ook nog snel even enkele panel lines ingekleurd met German Grey (ah ja, en Duitse auto...) om te zien hoe de vernis de white spirit achteraf zou verdragen. Wel, dat ging perfect. Zelfs niet moeten compounden achteraf, wat bij de Gunze vernis zeker wel het geval is. Daarmee was hij dus klaar om de raamrubbers en het dak aan te pakken.
Dat is dus deze avond gebeurd en ook hier heb ik wat zitten experimenteren met het afplakken. Een helft met Tamiya tape, de andere met BMF. Verdict: BMF laat zich veel fijner en correcter snijden, maar is 10x moeilijker te verwijderen. Maar opnieuw gedroeg de vernis zich voorbeeldig. Geen enkel lijmspoor te bekennen. Hier en daar zal ik nog wat moeten bijwerken, en wellicht dat ik het dak opnieuw ga doen. Toen ik dat aan het spuiten was, kreeg ik bezoek op de plekkamer van iemand die daar eigenlijk niet hoorde te zijn: deur open, lekker rondlopen, trui aan, ik zag het stof er zo inkomen. Nu goed, geen man overboord. Wat opschuren en bijspuiten.
Gedurende gans de week heb ik geen enkele foto gemaakt omdat ik me vol wilde concentreren op de gang van zaken. Nu ik tot een redelijk deftig resultaat ben gekomen - er zitten wat foutjes in, maar soit - heb ik enkele foto's genomen. De eerste 2 geven een overzichtje, de 3de laat de German Grey paneellijnen zien, in gedachtend houdend dat ik afgelopen vrijdag ben begonnen met het schuren van de naden en dat dit is waar ik nu sta. Voorwaar de snelste vordering die ik ooit gemaakt heb bij het spuiten van een carrosserie.
Het heeft er alles van weg dat we weer vertrokken zijn.
