Na de eerste mistlaag heb ik een wet coat gezet, waarna ik het model een goede 24 uur laten drogen heb. Daarna heb ik het eens nader bekeken, hier en daar wat stofjes en oneffenheden weggeslist met Micromesh 2400, en de bijgewerkte spots gepolisht met Tamiya compound. Eens dit gedaan was vond ik dat de laklaag goed genoeg was om het decallen te beginnen.
Ik denk dat het de eerste keer is dat ik aftermarket decals gebruik van Studio27, en eerlijk gezegd had ik me toch wel wat anders voorgesteld van de kwaliteit van de decals. Maar hierover seffens meer.
Om te beginnen heb ik de Martini striping nauwkeurig uitgeknipt om geen draagfilm te vertonen, en heb ik de achterste 2 strepen aangebracht (je weet wel, die met de ontbrekende driehoekjes in). Daarna heb ik ze gesold met de rode sol van Daco Products, en gewoontegetrouw vertoonden ze onmiddellijk overal rimpels. Geen paniek, dat kennen we, gewoon afblijven en alles komt goed. Maar het duurde wel erg lang deze keer en ondanks het feit dat 50% van de rimpels inderdaad verdween, bleef de rest zichtbaar en wat erger was: de sol had sommige rimpels zodanig aangetast dat het scheurtjes geworden waren! Tijd om een beslissing te nemen dus: ik had ook nog de originele Tamiya-decals (die qua kleur wel niet zo correct waren als die van Studio27 maar soit) en dus spoelde ik de Studio27 decals onder de waterkraan van het model af. So far for the aftermarket striping.
De originele Tamiya decals dan maar. Weer begon ik met de achterste strepen waarna ik de decals helemaal liet drogen zonder sol. Pas als ze strak zaten ben ik erover gegaan met Daco sol (de oranje deze keer, die is iets minder straf). Dat bleek veel beter te gaan. Dus durfde ik het ook aan om de voorste 2 strepen te zetten. Maar nu stuitte ik op een nieuw probleem. Op de referentiefoto's kan je zien dat de striping begint rond de koplampen, vervolgens de volledige koelsleuven van de voorste spatborden bedekt en dan naar achter loopt, evenwijdig met de achterste strepen. Nu, als ik de decal mooi positioneerde over de koplampen, en mooi over de koelsleuven liet lopen, lag de tussenafstand tussen de voorste en achterste striping al vast, en kon ik niet anders dan de decals evenwijdig met elkaar naar achter te laten lopen. Maar: de tussenafstand tussen beide decals is te groot in vergelijking met de referentiefoto's! (zie pijl nr 1 op de foto) De linkse tankdop bv zou eigenlijk halverwege het rood en het blauw moeten zitten, en bij mijn model zit de dop integraal in het blauwe stuk. Ook de noodstop-switch aan de linkerzijde zou eigenlijk boven de striping moeten uitkomen, in het witte gedeelte dus, en bij mij valt ze in het blauwe gedeelte. Enzovoorts. Schuiven aan de decal kon natuurlijk nog wel, maar dan kwam ik in de problemen met de koplamp en de koelsleuven uitlijning. Een beetje "wringen" aan de decal kon er wel voor zorgen dat hij achteraan de juiste afstand vertoonde, maar van zodra hij over de koelsleuven moet lopen zit je vooraan al vast aan een te grote tussenafstand. Dilemma! Overigens zou ik exact hetzelfde probleem gehad hebben met de Studio27 decals, die een exacte kopie waren van de Tamiya decals (vandaar dat ze ook dezelfde driehoekige uitsparing vertoonden). Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om de tussenafstand te laten voor wat het is en de rest mooi te laten uitkomen.
Na het zetten van de Martini striping heb ik de driehoekjes achteraan weggewerkt. Nu ik met Tamiya decals werkte kon ik natuurlijk wel een stuk decal van een andere Tamiya-kit gaan lenen, alhoewel de breedte van de donkerblauwe strepen niet klopte. Maar ik kon tenminste het lichtblauw al afdekken dat het meest gevoelig is voor kleurverschil. Daarna heb ik de donkerblauwe strepen met een penseel bijgewerkt en ik denk dat het vrij goed gelukt is. Je ziet nog wel een verschil in glans, maar eens het model vernist is zie je daar ook niets meer van. Vervolgens heb ik het model 24 uur laten drogen.
De volgende dag werd mijn teleurstelling over de Studio27 decals alleen maar groter. Om te beginnen ontbreekt de "Dunlop" decal onder de nummer 9 op de neus. (pijl nr 2) Ik was hem niet kwijt of zo, hij staat gewoon niet op het blad. Toch wel fundamenteel. De reserve-decal doos bracht gelukkig soelaas.
De decal met de namen en vlagjes van de piloten bleek véél te groot (minstens 2x te groot!) - (pijl nr 3). Weer een ontgoocheling erbij.
Ook de grijze decal met nr 9 op aan de rechterzijde was een stukje te groot. (pijl nr 4) Deze fout valt het minst op en ik zou er nog kunnen mee leven, maar de rest vind ik toch wel erg als je weet dat je 15 euro betaald hebt voor zo'n decalblad...
Alles bij elkaar is het natuurlijk wel een mooie livery en vallen de foutjes niet zo erg op, zeker niet als je er geen referentiefoto's bijlegt. Er zijn ergere dingen in het leven, dat besef ik ook wel, en zelfs op een wedstrijd word je nooit afgerekend op minimale foutjes in de accuraatheid van decals, alleen op het goed (of slecht) aanbrengen ervan. Dus vol goede moed ging ik verder.
Na het zetten van de decals heb ik de opening in de neus en in de staart matrood geschilderd met een penseel. Matrood heeft het voordeel dat het mooi egaal schildert en aangezien er toch nog vernis over moet maakt het niet uit dat het een matte kleur is. Vooraan aan de koplampen heb ik de blauwe omrandingen nog wat moeten bijwerken omdat ze niet mooi aansloten op de lamp-openingen die later nog matzwart geschilderd zullen worden.
Vervolgens heb ik me nog eens toegelegd op de koelroosters achteraan op de Porsche. Zoals je weet had ik al prototypes gemaakt met wat messing gaas en plasticard, maar ze zagen er toch niet helemaal hetzelfde uit als de echte. Dat komt omdat ik een mal uit het gaas gesneden heb en vervolgens de vorm omgeplooid heb met een pincet, terwijl in het echt zo'n gaas in zijn vorm
geperst wordt. "Dat kan ik ook" dacht ik, en dus maakte ik een negatief van de vorm die ik wou bereiken, uit 2 dikke stukken plasticard, en duwde ik het messing gaas er voorzichtig doorheen met de achterzijde van een penseel, om geen al te scherpe randen te bekomen. In feite had ik ook een positieve mal kunnen maken die een stuk smaller is dan de negatieve mal, om zo de vorm tussen beide mallen te persen. Maar omdat het ook ging met een penseel heb ik het zo gelaten. Het verschil zit hem niet alleen in de betere vorm, maar ook in het feit dat ik nu het gaas langs onder doorheen de plasticard omranding kon steken en langs onder vastkleven, wat er ook veel beter uitziet dan het prototype waar ik het gaas boven op de omranding geplakt had. Links op de foto de prototypes, rechts de verbeterde versie.
Op het moment dat ik dit schrijf staat de body al te drogen van een eerste mistlaag vernis. Eens alle vernislagen erop staan komt er weer een vervolg aan dit verhaal...