De verniste body heeft nu tijd genoeg gehad om door en door te drogen, dus kon ik weer verder.
In eerste instantie heb ik werk gemaakt van de achtervleugel. Die werd tijdens de droogperiode van de body ineen gezet, voorzien van witte primer en 2 lagen witte lak. Daarna werden de decals aangebracht, waarna er weer 2 lagen vernis overheen gegaan zijn.
Gisteren was ook de vleugel voldoende droog en kon ik aan de detailwerken beginnen, en de eindmontage in de body. Eerst werd hij aan de voet vastgelijmd zodat hij niet meer kon verschuiven tijdens de miniscule detailwerken. Vervolgens heb ik 2 mish-mash asjes aan 1 zijde plat geslepen en ze in de boorgaatjes gelijmd zodat de vleugel nu ook bovenaan helemaal vastzat. Daarna heb ik met andere mish-mash asjes de regelbouten nagebootst die de vleugel in verschillende standen kunnen vastzetten. Al deze boutjes kan je zien zitten aan de buitenzijde van de vleugel op de foto.
Vervolgens richtte ik mijn aandacht op de binnenzijde van de vleugel en het centrale gedeelte. Met de punch 'n die set heb ik minuscule "rondellen" gemaakt die over de boutjes geschoven en vastgelijmd werden zodat de "afstelschroeven" compleet waren. Daarna maakte ik U-vormige beugeltjes uit aluminium-strip waarin een gaatje geboord werd om een metalen naald in te bevestigen met de exacte lengte, zodat ze precies tussen de 2 steuntjes paste die op de vleugel en de vleugelvoet zitten. Na het vastlijmen van die tussenstang heb ik met de punch 'n die set kleine aluminium boutjes gemaakt die op de metalen beugeltjes gelijmd werden. Dit zie je allemaal op de volgende foto.
Tijd om me toe te leggen op het interieur. De originele Tamiya-bouwdoos was eigenlijk een kit om een elektrische motor in te leggen (en batterijtjes natuurlijk) zodat je het afgewerkte model stuurloos kon laten rondrijden in de huiskamer. Nogal een stom idee als je het mij vraagt, maar het waren andere tijden. Gevolg hiervan is wel dat er weinig detail onder de body zit (waar de elektromotor en de batterijen kwamen al helemaal niets) en dat de cockpit nogal spartaans uitgevoerd is. Bovendien neemt de stuurinrichting enorm veel plaats in omdat ze zodanig uitgevoerd is dat je de wielen kon vastzetten in een draairichting om je model cirkeltjes te laten rijden, en is alles zwaar over-gedimensioneerd om niet bij de eerste de beste crash alles in stukken te laten vliegen.
Allemaal dingen waar wij als statische modelbouwers weinig boodschap aan hebben natuurlijk. Ik wil dat je in de open cockpit zoveel mogelijk realistisch detail kan zien zitten (wat er onder de body verborgen zit ga ik zo laten overigens) en dat betekende heel wat aanpassingen/verbeteringen uitvoeren. Om te beginnen is de stoel helemaal verkeerd. Tamiya voorziet in één enkel onderdeel waarin de beide stoelen, de zijdelingse pontons en de achterste "bulkhead" samen ingegoten zitten, en dat was nog geen ramp geweest als de hoogte van de pontons correct zou zijn. Referentiefoto's van een complete
CD-rom over de Porsche 936 leerden me dat dit echter niet het geval was: ze moeten veel hoger zitten om in de buizenstructuur te passen waaruit de 936 opgebouwd was. Dus heb ik ze afgezaagd zodat ik alleen de stoelen nog overhield. Verder was de linkse stoel, die nooit gebruikt wordt door een passagier, een stuk korter dan de piloot-stoel. Dus ging daar ook nog een stuk af. Het gat in de piloot-stoel waardoor de gordels naar boven komen heb ik ook al uitgeboord. De andere gordelgaten moet ik later nog uitboren. Dank zij de kortere linkerstoel kan de linkse heupgordel nu ook gemakkelijker aan de cockpitbodem bevestigd worden, net als bij het origineel.
Pontons wegzagen betekent natuurlijk ook nieuwe pontons vervaardigen. Om ze op de juiste hoogte te kunnen maken moest ik eerst het buizenframe bouwen. En om dat te kunnen aanbrengen moest ik eerst een vlakke bodem vervaardigen aan het voeteneind van de piloot. Dus werd alles daar weggefreesd, zonder uit het oog te verliezen dat er onderaan toch nog een stuurstang moest kunnen doorlopen. Eens ik de ophanging op zo'n manier samengebouwd had, dat er in de cockpit geen uitstekende onderdelen meer in de weg zaten, kon ik de vlakke bodem inbouwen. Ook de zijkanten moesten afgedicht worden met plasticard om alle openingen weg te werken. Daarna kon ik eindelijk beginnen met de bouw van het buizenframe. Ik heb hiervoor 0,9mm carbonstaaf gebruikt wat ironisch genoeg nog niet bestond in 1980. Althans, het werd nog niet gebruikt in racewagens. Eens de bovenste horizontale buis op zijn plaats gelijmd was, kon ik de zijpontons modelleren uit plasticard. Ook de achterste "bulkhead" heb ik van scratch gebouwd, want die zat ook vast aan het onderdeel met de stoelen. Ter versteviging heb ik plasticard gelijmd tussen de bulkhead en de achterzijde van het chassis, maar meer dan een structuur-verstevigingsfunctie hebben die plasticard steunen niet.
Tenslotte heb ik mijn verbouwd chassis eens naast een origineel chassis gezet ter vergelijking. Eén beeld zegt meer dan 1000 worden zeker?
