4 uur geleden weer huiswaarts gekeerd, met een wrang gevoel in de maag.
Iedereen weet dat modelbouwwedstrijden geen wedstrijden zijn in de letterlijke zin van het woord. Alles gebeurd immers thuis op een kamertje en eens het product klaar is, wordt het op een tafel gezet en al dan niet specialisten ter zake komen dan een kijkje nemen om punten te geven. Vaak, heel vaak zelfs, is het zo dat ongeacht het toegepaste jureringssysteem, de betere modellen de nodige erkenning krijgen. Het maakt immers in weze niet uit of het nu een eerste, tweede of derde plaats is welk een model behaalt. Wel het feit dat een model bij de eerste 3 geklasseerd wordt, want dat is het bewijs dat de jury het model in kwestie "gezien en goed bevonden" heeft.
Wanneer je dan een model op de tafel zet, waar je eerder al een gouden plak mee gehaald hebt, ga je er ergens vanuit dat ook dit weekend de jury wel van een gelijkaardige mening zal zijn. Daar sta je dan te wachten tijdens de prijsuitreiking, en wanneer de nr.2 naar voren geroepen wordt, wordt er nog snel gezegd, zie je wel, gij hebt de'n eerste. Wanneer iemand anders dan naar voren gaat om die eerste plaats in ontvangst te nemen, dan is dat een koude douche.
De jury heeft immers NIETS gezien. Niet de vele modificaties, niet de oorspronkelijke staat van een snap-fit kit, niet de kei-strakke lak, en ga zo maar door, neen, ze heeft niks gezien. "Ah, maar er was te weinig licht op de tafel", kan misschien wel waar zijn, maar daarmee wordt het water van de douche dus geen graad warmer. Bovendien was het gebrek aan licht ook accuut bij het model dat ernaast op diezelfde tafel stond en dat de jury wel zag en goed vond.
Wat dan wel? Simpel, een Honda Prelude is geen Nissan GT-R en nog veel minder een Ferrari 250. Een Prelude is een gewone auto van Jan met de pet - Bassie en Adriaan iemand? - waar niemand naar omkijkt en dus ook niet op een modelbouwwedstrijd. Dus, de "verkeerden artikel" gebouwd. Exoten en speciale bakken, dat is waar een onwetende jury zich op toespitst en als die dan prima gebouwd zijn, zijn de laureaten gekend. Geen probleem echter, ik bouw mijn Honda collectie wel rustig verder uit, maar op een wedstrijd zet ik ze niet meer in, moeite immers voor niets.
Een 0 dus, misschien dat ze wat zeezand in de ogen hadden of volledig verblind waren door het schitterende geel van het model ernaast. Maar in verlegenheid hebben ze zichzelf wel gebracht.
Voor de rest prima weekend gehad, niet echt veel straffe verhalen, maar wel een ton inside jokes deze keer.
De afwezigen zullen deze keer op hun honger blijven zitten, want buiten de vele fantastische conversaties, grappen en grollen, vrees ik dat er niet echt iets spectaculairs gebeurd is.