Tijd om nog eens een update te geven. De reden waarom dit zo lang duurt is tweeërlei: enerzijds wordt er in de verlofperiode ook geprofiteerd van de vrije tijd om een aantal klusjes in huis te doen die al lang liggen te wachten (behangen, verven, reparaties, enz...), en anderzijds loopt het met deze bouw helemaal niet altijd zoals ik het me voorgesteld heb... Maar daarover zodra meer.
De gespoten onderdelen hebben voldoende tijd gekregen om uit te harden, dus is het tijd om de decals aan te brengen. Ik heb een setje aftermarket decals aangeschaft omdat ik niet zo veel vertrouwen meer heb in de originele set, die toch al meer dan 20 jaar oud is. Dus de tank en de achtersteven worden probleemloos gedecalled. Vernislaagje erover en hupsakee, die kunnen weer de droogkast in.
De racekuip dan. Dat is een ander paar mouwen. Eerst en vooral heb ik na de kuip eens goed te bekijken vastgesteld dat het centrale verbindingsstuk vooraan blijkbaar niet 100% horizontaal vastgekleefd zit. Nu alles gespoten is, is het te laat om daar nog iets aan te doen natuurlijk, en omdat het onderdeel toch matzwart gespoten moet worden zal er uiteindelijk niet veel van te zien zijn. Maar toch, dat knaagde al een beetje. Soit.
Dan moesten ook nog de afdekkappen aan de stuurhandvatten gedeeltelijk rood gespoten worden. Hiervoor werden ze tijdelijk op de racekuip gelegd om af te tekenen waar het wit eindigt en het rood begint. Hierbij viel me op dat het rode gedeelte nogal erg groot uitviel in vergelijking met de referentiefoto's. Wat blijkt? Ik heb het witte gedeelte centraal vooraan, waarop het gele racenummer moet aangebracht worden, eigenlijk te smal afgeplakt. Bij nameting wordt deze vaststelling bevestigd: de decal met de gele achtergrond van het nr 4 is minstens 2mm breder dan het witte vlak dat ik gespoten heb, en eigenlijk zou er naast het gele vlak ook nog een stuk wit te zien moeten zijn. In totaal kom ik dus zeker 4mm te kort. Erg ambetant. Ik besluit om de afdekkappen toch maar te spuiten in overeenkomst met mijn racekuip, met erg royale rode stukken dus en erg kleine witte delen. Anders trekt de scheidingslijn helemaal nergens op. Het probleem met de decal lossen we dan wel op door hem wat smaller te snijden. Ook dat knaagde weer, maar ik ging door.
Nadat de afdekkappen gespoten en droog zijn, worden ze op de kuip gelegd om te zien of alles past en weer zit ik met een tegenvaller: het rood is niet hetzelfde als het rood van de kuip! De kuip ziet fluo-oranje, de afdekkappen zijn echt rood. Dus worden ze in de remolie gegooid. Allez vooruit, nu hebben alle onderdelen van het koetswerk al eens in de remolie gelegen, want die kappen waren er de eerste keer aan ontsnapt. Nadat de ganse oefening nog eens over gedaan werd, waarbij er deze keer op gelet wordt dat de tint van beide onderdelen overeenstemt, is het een stuk beter, maar ik krijg maar niet exact dezelfde kleur te pakken. En nochtans heb ik dezelfde spuitbus gedecanteerd en heb ik de tweede keer zeker niet teveel lagen gezet. Niets aan te doen, ik moet verder. Ook dit knaagde natuurlijk weer.
De kappen worden dus vastgelijmd met 2 componenten epoxylijm. Daarna neem ik de aftermarket decals ter hand en ik begin het gele vlak van het voorste nummer 4 smaller te snijden. Ook dit is weer een tegenvaller: de draagfilm van dit type decals laat niet toe dat je iets anders doet dan hem in zijn geheel aanbrengen. Het proberen van er stukken af te snijden, zelfs enkel de randjes van de draagfilm, leidt ertoe dat de draagfilm in zijn geheel loskomt van de decals die in brokken uiteen vallen. Dan toch maar mijn toevlucht gezocht tot de originele decal. Hiermee gaat het een stuk beter. De zwarte randen worden chirurgisch verwijderd van de rest van het gele vlak, het geel wordt 4mm smaller geknipt en op de kuip aangebracht, waarna de zwarte randen aan de zijkant van het gele vlak bevestigd worden. Er blijft nog net genoeg plaats over om het nr 4 aan te brengen. Niet zoals het zou moeten, maar soit. En weer is er iets dat aan het knagen is en waar ik niet onderuit kan.
De rest van de kuip decallen verloopt relatief probleemloos, totdat ik het gele vlak aan de rechterzijde van de kuip moet doen. Er zit namelijk een vrij grote bult in de kuip die het onmogelijk maakt om de decal erop aan te brengen zonder hem te scheuren of moedwillig te snijden. Dat leidt tot het nodige lapwerk met een gele verfsoort die ik moeten mengen heb totdat de tint benaderd wordt van de decal, maar er is altijd een kleurverschil te zien natuurlijk. Bovendien zijn de 25 jaar oude decals toch niet meer zo geweldig, waardoor vooral de randen afbreken die ik dus ook moet bijstippen met de nodige gevolgen. Pff, weer iets dat knaagt. De emmer begint vol te lopen...
Al wat ik nog nodig heb is de genadeslag. En die komt, in de vorm van een fenomeen waarmee ik tot op heden nog niet mee te maken gehad heb. Nadat namelijk alle decals aangebracht zijn komt er zoals gewoonlijk een laag Gunze Sangyo vernis over. Deze vernis heeft zijn deugdelijkheid al voldoende bewezen wat mij betreft, en vooral het feit dat decals er relatief veilig onder zijn (op voorwaarde dat je een aantal elementaire regels respecteert) vind ik een pluspunt. Maar wat ik nog niet wist of geprobeerd had is hoe 2 componenten epoxylijm reageert op de vernis (of andersom). Meestal lijm ik met deze lijmsoort pas na het aanbrengen van de vernis om hem niet te beschadigen. Vóór het vernissen gebruik ik doorgaans secondelijm of plasticlijm. Wel, laat ik je vertellen dat de epoxylijm de Gunze vernis NIET goed verdraagt. De lijm die in principe doorzichtig is blijkt na het aanbrengen van vernis ineens erg zichtbaar te worden, bubbels te vertonen en zelfs de rode fluo-verf terug op te lossen zodat deze wegloopt of afbleekt.
'That does it!' zeggen ze in 't Engels. Mijn emmer der vernedering was overgelopen. Ik besluit om deze kuip niet langer een bron te laten zijn van mijn ergernis. Alle mankementjes op zichzelf zijn niet zo rampzalig, maar als je alles samentelt vind ik dat er gewoon teveel dingen scheef gelopen zijn om nog over een geslaagd model te spreken. Deze kuip gaat er dus uit. Maar opgeven doe ik niet. Dus ga ik op Ebay op zoek naar een geschikte vervanger (of zeg maar donor). En die wordt gevonden, tegen mijn eigen verwachting in. De Tamiya kit die ik hier aan het bouwen ben is namelijk zeer schaars en ik heb er jaren moeten op wachten tot hij eens aangeboden werd op Ebay. Het zou dus al een ongelooflijk toeval moeten zijn als er nu weer eentje te koop zou staan. En inderdaad, zoveel geluk heb ik niet: er is niets te vinden, noch op Ebay, noch elders. Maar! Tamiya kit nr 14075, een heel wat recentere kit, wordt wel nog aangeboden. En dat is in feite een identieke motor van hetzelfde jaar, alleen was dit een klantenmachine. Dus de onderdelen zijn identiek.
Dat is voor mij voldoende en ik bestel er meteen eentje in Hong Kong; voor de prijs moet ik het trouwens niet laten: 10 euro! Vervolgens wordt er nog eens een aftermarket decalsetje besteld (die zijn er wel nog volop te vinden) en binnen afzienbare tijd kunnen we weer verder. Hopelijk kan ik deze keer de kuip afwerken rekening houdend met alles wat er de eerste (en tweede) keer misgelopen is...
Ondertussen kunnen we dus wel verder, want de kuip moet pas helemaal op het einde van de bouw aangebracht worden. Vooraleer het zover is zal mijn nieuwe bouwdoos wel aangekomen zijn... De 'mislukte' racekuip wordt overigens niet weggegooid, ze kan misschien nog dienen op een diorama...
De piloot ('straith run rider' genaamd) wordt gespoten in Tamiya bright red, een glanzende kleur dus. Dat is nodig omdat ik op die wijze de decals van de piloot veel gemakkelijker kan aanbrengen, waarna ik alles zal afwerken met een laag mat vernis. Ook de helm wordt gespoten in dezelfde kleur trouwens.
