Jan gaat de uitslagen van alle Paddockers voor zijn rekening nemen, maar ik kan alvast een verslagje doen van onze Rit.
Toen ik me ging inschrijven in de klasse "recreatie" merkte Peggy De Busser (van de Titanic-organisatie) op dat ze al een inschrijvingsformulier voor de klasse "tourisme" vasthad toen ze mij zag. Ik repliceerde hierop dat ik vond dat we eerst een top-3 plaats wilden behalen in "recreatie" alvorens een stapje hoger te durven zetten. "Ah, maar dat ga jij vandaag dan doen!" zei ze hierop. "We zullen het in elk geval proberen" dacht ik...
Maar met 4 Paddock-ploegen in de klasse recreatie (en 2 ploegen waaonder Pascal en Ann in de klasse tourisme) moest het toch ooit wel eens lukken, zo dachten we, en waarom vandaag niet? Het zou in elk geval geweldig zijn als één van ons vieren, gelijk wie, eens op het podium zou mogen staan. Enfin, we spraken af dat we er deze keer eens helemaal voor zouden gaan.
Met startnummers 1 tem 4 waren we de eersten die mochten vertrekken. Eerst Jan en Wouter, dan Raceboy en ik, dan Patrick en Rudy, en tenslotte Fordje en Pinzie.
Al vrij snel waren we haasje-over aan het spelen en reed elkeen van ons om beurten een ander team voorbij die aan een kruising even aan het twijfelen waren. En het ging vrij vlot, want op een bepaald moment kwamen we zelfs maar 10 seconden na de organisatoren toe op een punt waar ze nog gauw een "gestolen" controleletter moesten vervangen. En toen we enkele kilometers verder moesten aanschuiven aan een stempelcontrole waren we echt helemaal weer samen.
De stempelcontrole zelf zorgde er echter voor dat de tussenafstanden weer wat groter werden en zo reden we terug alleen rond. Ik had er een erezaak van gemaakt om deze keer geen letters te missen en dat lukte vrij aardig, tot we een lus moesten rijden en we een letter opmerkten in een lus die we al eerder gereden hadden. Ze stond zeer laag tegen het gras en ik was blij dat we ze konden konden "oppikken" zodat we nog steeds de indruk hadden dat we er geen gemist hadden toen we bij de tussenstop aankwamen.
Tussen pot en pint werden de resultaten vergeleken met onze 3 andere strijdmakkers, en wat bleek? We hadden een klein hoekje afgesneden van de ingetekende lijn (misschien maximum 10 meter) maar het was wel rampzalig, want natuurlijk bleek daar een letter "C" gestaan te hebben. Verdorie toch! 1 letter verkeerd = 30 strafpunten! "Vergeet een podiumplaats al maar" dacht ik.
Maar onze vrienden Jan en Wouter hadden een perfect parcours gereden, zo leek het, want zij hadden alle letters correct voor zover we konden oordelen. Dat stemde ons hoopvol, toch één team dat kans maakte op een podium. Ook Patrick en Rudy hadden alle letters correct gezien, maar jammer genoeg had de navigator bij het overschrijven van klad naar net moeten schrappen bij 2 letters, en aangezien je niets mag krabben op je resultatenblad vreesden we het ergste... Fordje en Pinzie hadden net zoals wij ook die "C" niet gezien...
We begonnen aan deel 2. Na 2 kilometer onverhard en 4 km asfalt kwamen we ineens weer aan dat punt waar in deel 1 de stempelcontrole was. Er stonden veel auto's te wachten op hun ideale inkloktijd, maar dat bleken allemaal "tourisme"-deelnemers te zijn, en omdat we ook in deel 1 enkel een stempeltje kregen waren we ons van geen kwaad bewust en reden de controle-zone binnen. Lap, die kerel zette er het uur van aankomst op ipv een stempel. Een geheime tijdscontrole dus! "Niet erg", zie Raceboy, "dat telt toch alleen maar in geval van ex-aequo!". En na wat rekenen kwam ik ook tot de vaststelling dat we in het slechtste geval een minuut verkeerd ingeklokt hadden. Dat viel dus nog mee.
Nu wou ik écht geen fouten meer maken en we deden ons uiterste best. We vonden 2 "vallen" op het parcours waarin we nu eens niet trapten. Bij de eerste val moesten we een klein stukje over een zandwegje rijden ipv de verharde weg te volgen en ondanks het feit dat we dit gezien hadden, was ik er toch al voorbij gereden toen we het zagen. Geen nood, ik zet de Tigra in achteruit, maar achter mij stond al een wagen met een bejaarde man in die niet begreep dat ik 10m achteruit wou rijden. Hij bleef dus staan. Dat heeft zeker 5 minuten geduurd! Maar gedurende deze 5minuten zagen we dan ook dat alle deelnemers die achter ons kwamen, dat stukje zandweg niet namen. Toen we eindelijk het wegje konden inrijden zagen we er dan ook, zoals verwacht, een "T" staan. "Die pakken ze ons niet meer af", dachten we.
De 2e val was er eentje uit de categorie "aslijnen rijden". Een zeer scherpe bocht naar links en een letter "G" verborgen in het gras op het snijpunt van de aslijnen van de 2 wegen. Een klassieker waar we al talloze keren ingetrapt zijn, maar deze keer niet.
Aan de finish waren we vrij zeker dat we niets gemist hadden. Na vergelijking met de andere Paddockers zag het er naar uit dat we inderdaad geen letters gemist hadden. Jammer genoeg voor Jan en Wouter bleken zij deze keer 2 letters gemist te hebben, Patrick en Rudy vreesden er zelfs 3 gemist te hebben en Fordje en Pinzie waren weer 1 letter vergeten.
De tussenstand bevestigde onze vermoedens van ervoor : Jan en Wouter reden foutloos en dus 0 strafpunten, ex-aequo met de gedoodverfde winnaars. En wij hadden inderdaan 1 letter gemist en 1 minuut verkeerd ingeklokt bij de finish : resultaat 31 strafpunten. Met een 8e gedeelde plaats in het tussenklassement smolten onze podium-ambities als sneeuw voor de zon. Maar ik wou toch een mooi resultaat halen op deel 2, en daar wou ik dus op wachten. En ook voor Patrick en Rudy bleek de vrees bewaarheid : 60 strafpunten voor het schrappen in met letter-vakjes...
Na een hele poos wachten en pinten drinken kwam dan het verdict. We hadden inderdaad een goed 2e deel gereden, met 0 letters gemist en 1 minuutje straftijd op inkloktijd, net zoals in deel 1. Aangezien we niet verkeerd gereden zijn en we de afstand met onze kilometerteller meten kan ik niet anders dan vaststellen dat we die straftijden nooit zullen kunnen vermijden, tenzij we een tripmaster aanschaffen...
Maar we waren toch nog aangenaam verrast toen we het eindresultaat te zien kregen! De gedoodverfde winnaars, Immesoete-Vanoverschelde reden weer een perfect parcours met 0 strafpunten, maar wij stonden zowaar op de 3e plaats, ex-aequo met de 2e! Peggy De Busser had verdorie nog gelijk ook!
En waarom stonden wij dan 3e? Inderdaad, vanwege dat minuutje van de geheime tijdscontrole... Jammer maar helaas.
Toch waren we erg blij en fier toen we onze trofee mochten gaan afhalen, en als ik woord hou, zullen we volgende keer eens starten in "tourisme" zeker?
In elk geval hoop ik van vrij snel mijn vrienden Rittensporters terug te zien, want zo'n podium smaakt percies naar meer
