De beloofde boom over veiligheid en medische voorzieningen bij gemotoriseerde sporten

[SMM DOC]

Bij deze de beloofde boom over veiligheid en medische voorzieningen bij gemotoriseerde sporten.
Mark, zie maar of je hier een nieuwe thread van maakt.

1) Voorkomen blijft nog altijd beter als genezen.
Er wordt dikwijls een heel leger aan medisch personeel op de been gebracht om te kunnen ingrijpen wanneer er zich ongevallen voordoen terwijl er volgens mij te weinig aandacht wordt gegeven aan het voorkomen van ongevallen en potentieel gevaarlijke situaties. De recente discussie over "amateurfotografen" die met een vestje PHOTO op alle mogelijke plaatsen voor de veiligheidsdraad en in de pitlane (iemand een idee hoe goed zo'n nylon traininske brandt???)opduiken is hier een mooi voorbeeld van. Maar ook in de pitlane sta ik dikwijls versteld van wat er daar allemaal rondloopt: regelmatig zie ik kortgerokte, diep gedecolleteerde dames of heren in zomers hemdje en broek (ik heb een VIP pas!) op enkele meters afstand staan kijken naar een Belcar wagen die bijgetankt wordt. Ik denk dat we geen tekeningen moeten maken van wat er gebeurt als zo'n wagen tijdens het tanken in brand vliegt. Maar ook teamleden gaan niet vrijuit: tijdens het voorbije weekend waren er meerdere die pitstops aan het uitvoeren waren in short en T-shirt. En zelfs bij de baanposten zie ik regelmatig familie en/of vrienden, soms zelfs serieus minderjarig, net achter (en ooit zelfs op) de muur of vangrails staan.
Eigenlijk zou het simpel moeten zijn: publiek blijft in de veilige zones achter de draad, medewerkers van het circuit en teamleden komen op de track maar nemen de nodige veiligheidsvoorschriften in acht.
Een tijd geleden was ik op een symposium over medische hulpverlening bij gemotoriseerde sport en daar werd op een bepaald moment gesproken over het hoge aantal letsels aan bortskas en buik bij jonge karting piloten, veroorzaakt door onzacht contact met het stuur. Een suggestie van mij om eens na te denken over het invoeren van een soort gordels, toch zeker voor jonge pilootjes, werd daar met allerlei flauwe excuses en onzinnige argumenten bestreden. Dat zou in strijd zijn met de "geest" van de sporttak. Ja wadde.

2) Overbodig medisch materiaal.
De grote auto en motor sport organisaties zijn zeer bedreven in het opstellen van lange lijsten met allerlei medische apparatuur die absoluut vereist is. Op die medische helicopter kom ik straks nog wel een keer apart terug. Voorbeelden hiervan zijn toestellen voor radiografie en echografie. Lijkt op het eerste zicht heel zinvol om te hebben: zo kun je bijvoorbeeld ter plaatse al zien of een been al dan niet gebroken is en of er bij een trauma van de buik bijvoorbeeld een scheur van de lever is opgetreden. Probleem is dat je dan wel een diagnose hebt maar er niets aan kunt doen: de meeste medische centra die bij een circuit horen zijn immers niet uitgerust om heelkundige ingrepen ("operaties") te doen. En dan is het uitvoeren van die onderzoeken gewoon tijdverlies: terwijl de dokter zich amuseert met zijn echografie verliest het slachtoffer meer en meer bloed.
De taak van een medische equipe op circuit is initiële stabilisatie van een slachtoffer, gevolgd door snelle afvoer naar een gespecialiseerd ziekenhuis. En daarvoor is een beperkte, welomschreven uitrusting noodzakelijk, niet allerlei speelgoed om indruk mee te maken.

3) Overbodige medische staff
Zelfde redenering als hierboven. Volgens FIA reglementering heb je om een grote autosport wedstrijd (genre FIA-GT, DTM, F1,...) te organiseren een medische ploeg bestaande uit een aantal anesthesisten, urgentieartsen, chirurgen, neurochirurgen, brandwondenspecialisten, etc..., uiteraard bijgestaan door nog een hele bende verpleegkundigen, nodig. Net alsof men bij een zwaar hoofdtrauma het slachtoffer ter plaatse onder narcose gaat brengen om zijn schedeldak er af te zagen.
Nogmaals: de taak van een medische equipe is initiële stabilisatie van het slachtoffer: dat betekent snel een aantal levensreddende handelingen stellen plus eenaantal voorzorgen nemen om verdere schade voorkomen. Hiervoor ben je best af met een eerder kleine, goed opgeleide, equipe die ervaring heeft met interventies op een race circuit en die goed op mekaar is ingespeeld. In ieder geval beter dan met een paar busladingen artsen en verpleegkundigen met veel ronkende titels en geen praktische ervaring die mekaar van haar nog pluim kennen en niet weten wat ze aan mekaar hebben.

4) Helicopters
Je moet een onderscheid maken tussen de verschillende manieren waarop je een heli kan gebruiken voor medische hulp.
- Als MUG heli: in dit geval dient de heli om zo snel mogelijk een medische equipe naar het slachtoffer te brengen en in eerste instantie niet om het slachtoffer te vervoeren. In de autosport meestal uitzonderlijk tenzij bij rally raids.
- Om een patiënt gepland over te brengen van het ene naar het andere ziekenhuis, dit wil zeggen in stabiele toestand en onder gecontroleerde omstandigheden. Niet van toepassing in de autosport.
- Om een slachtoffer dringend van de plaats van het ongeval naar het ziekenhuis over te brengen. Dit is waar de medische heli op een circuit voor zou moeten dienen.
Maar:
- Het snelheidsvoordeel van een heli tegenover een ambulance wordt dikwijls overschat. Een heli verliest tijd met vetrekken doordat die zelfs in "scramble mode" een aantal minuten voorbereiding nodig heeft om in de lucht te raken. Aan het ziekenhuis ligt de helihaven dikwijls niet onmiddellijk aan de spoedgevallen dienst zodat het slachtoffer toch nog moet worden overgeladen in een ambulance. Kruissnelheid van een heli ligt rond de 280-300 km/u, een ambulance op de autosnelweg haalt +/- 140km/u. Over korte afstanden (zoals zeker het geval is in Zolder met de ziekenhuizen van Genk en Hasselt op <20km en het UZ Gasthuisberg op ongeveer 50km) zal een heli niet veel tijdsvoordeel opleveren. Je kannatuurlijk wel de tijdswinst van de heli proberen te gebruiken om het tijdsverlies van die nutteloze echografie te compenseren.
- Eigenlijk moet een slachtoffer al vrij stabiel zijn om een transport per heli mogelijk te maken. De mogelijkheden voor monitoring van de vitale parameters (hartritme, bloeddruk,....) zijn tijdens de vlucht beperkt door lawaai en vibraties. Medische interventies tijdens de vlucht zijn zo goed als uitgesloten door plaatsgebrek (tenzij je een Sea King kunt vastkrijgen) en om technische redenen. En een ambulance zet je desnoods stil langs de kant van de weg om snel een ingreep te doen, een heli landt je (zeker in België) niet zo maar waar je wil.
Wanneer het dichtstbijzijnde ziekenhuis ver van het circuit ligt (zoals met die nieuwe F1 circuits in het midden van de woestijn) is een helicopter wel degelijk een voordeel.
Oh ja: met een helicopter kan je ook een ongeval voorhebben, net als met een ambulance. Maar dan kom je er waarschijnlijk niet met een gebroken sleutelbeen van af. Misschien maar goed dat er voor "pechvogel" Gibernau geen heli was.

Wat prof Watkins betreft: alle respect, die man is zo wat in zijn eentje verantwoordelijk geweest voor het introduceren van medische hulpverlening in de F1 en van daar in de autosport in het algemeen. Maar Watkins is neurochirurg van opleiding en had daardoor wat overdreven aandacht voor bepaalde deelaspecten van die medische hulpverlening.

[Mark]

Originally Posted by SMM DOC

Bij deze de beloofde boom over veiligheid en medische voorzieningen bij gemotoriseerde sporten..

Iemand een idee waar ik SMM DOC kan aanmelden voor de nobelprijs: "nuchter bekeken"?

Conclusies die ik trek uit dit verhaal (geheel voor mijn eigen rekening )

-Medische voorschriften op een circuit zijn onnodig duur, sterker nog.....de crew en hulpmiddelen zien er dan op papier (en volgens de voorschriften) indrukwekkend uit. In praktijk heb je er bij wijze van spreken geen bal aan. De verkeerde mensen/apparatuur op de verkeerde plek.
- Bonden, circuits en organisatoren opereren vanuit het denkbeeld: "Als dat medisch volk er maar is, dan kunnen ze mij niets verwijten"

Anders gezegd, ik bespeur een vorm van onkunde bij de mensen (blauwe blazers) die regeltjes opstellen voor onze sport. Goh, waar heb ik dat meer gezien