Mijn verslagje:
Quote:
The Voice of Zandvoort.
Iemand die mij kent zal weten dat ik er niet voor terugdeins om mijn mening geven, met die mening kunt u het eens zijn of niet. Dat mijn mening niet altijd de goedkeuring kan wegdragen van iederen is een vaststaand feit. Het overkomt me dus weleens dat ik iemand tegen het lijf loop die goed tegengas kan geven. Zo ook enkele maanden geleden tijdens een discussie op een Nederlands internetforum, naar aanleiding van een live stream uitzending van een race uit de Dutch Supercar Challenge. Destijds uitte ik kritiek aan het adres van de twee speakers van het Circuitpark Zandvoort namelijk Rob Petersen en Rick Keller.
Geheel buitenverwachting reageerden beide heren op mijn uitspraken, onder het motto van: "De beste stuurlui staan aan wal" daagden zij mij uit om eens langs te komen op Circuitpark Zandvoort. Als je een sterke mening hebt moet je de ballen aan je lijf hebben om die mening in real life ook te verdedigen. Gevolg? Ik zal toch eens een keer naar Zandvoort moeten gaan. Door drukke schema's op de Belgsiche Circuits was de eerste en eigenlijk enige mogelijkheid de Zandvoort 500 race. De afsluiter van het seizoen en de start van het Winter Endurance Kampioenschap.
Zandvoort is voor mij sowieso vreemd gebied, het circuit ligt op het randje van Nederland en ikzelf woon op het andere randje. Trips van 3 uur heb ik niet over over een dag vol met cup races als ik een grote verscheidenheid van races aantref op een half uur van mijn voordeur. Na 10 jaar afwezigheid keerde ik nog eens terug naar Zandvoort, niet dat ik voordien vaak op Zandvoort kwam. De Zandvoort 500 in 2004 werd mijn tweede bezoek aan Zandvoort.
In de maanden voorafgaand aan deze dag heb ik wel gemerkt dat ik tijdens mijn bezoekjes aan de andere circuits wel goed naar de speakers luisterde, gewoon om te kijken hoe zij bepaalde zaken verwoorden. Een mens is nooit oud genoeg om zijn kennis te verbreden. De datum van 30 oktober kwam steeds dichterbij, het besef dat ik weleens hard op mijn gezicht kon vallen ook 
Gezien het vroege tijdstip van de eerste race activiteiten op Zandvoort had ik besloten om reeds op vrijdagavond af te reizen, op die manier kon ik ook eens kennismaken met de Zandvoortse marshals van de OCA. De briefing van de post-oversten heb ik bijgewoond en enkele zaken gezien die beter waren dan het voor mij vertrouwde Zolder, andersom ook uiteraard. Het ontbreken van intekenlijsten is niet handig als je tijdens de briefing merkt dat enkele ploeg-oversten niet zijn komen opdagen, een aparte en afesloten ruimte voor de briefing is daarentegen wederom een pluspunt. Wel leuk om te horen was dat nadrukkelijk werd vermeld dat deze race een van het type endurance was en niet sprint c.q. cup. De Zandvoort 500 is voor mij niet meer dan een vergelijkbare race in de Zolder Touring Cup, standaard werk om het zo maar te zeggen. Toch leuk om te zien dat ze 300 KM verderop een dergelijke race heel anders zien.
Na de briefing bij de OCA begonnen aan een eerste slenter-tocht door de paddock van Zandvoort. Gelukkig geen bombastische hospatality tenten en dergelijke om het gepeupel tevreden te houden. Dit was een race waar het echt om het plezier en de fun ging, gewoon knallen met die kisten. Vanwege de mist werden de trainigen uitgesteld met als resultaat dat deze Limburger nog wat rondjes liep door de paddock. Bijna nog een Prins van Oranje omver gelopen maar die komt verderop in het verslag nog aan bod in de afdeling Mark flatert.
Voor aanvang van de geplande trainingen kroop deze jongen maar eens naar het kraaiennest (de benaming voor de speakers cabine op Zandvoort) om daar kennis te maken met Rob Petersen en Rick Keller. In de weken voorafgaand was er al een levendig en vriendelijk email verkeer onstaan tussen de beide "kampen". De ontvangst was zeer vriendelijk en zeer vertrouwd te noemen ondanks dat we elkaar nog nooit gezien hadden. Gedurende de trainingen had ik besloten om eens goed te kijken en te luisteren naar beide heren, eens kijken hoe commentaar geven in werkelijkheid gaat. Een ding had ik vlug door, het is ervaring die telt bij dit soort werkzaamheden.......en laat daar nou net een probleem zitten. Geen ervaring met het circuit, geen ervaring van het overgrote deel van de Nederlandse deelnemers en al helemaal geen ervaring met spreken in het openbaar.
Daarnaast was de hoeveelheid informatie die je krijgt te verwerken in het kraaiennest niet mis. Van alle kanten zie je de wagens op je afkomen, beeldschermen die tijden laten zien, de telefoon die rinkelt met aan de andere kant de wedstrijdleiding en het radiokanaal van de OCA baanposten die vrolijk geluid geeft. Uit al deze informatie moet je dan een verhaal maken, geen gemakkelijke klus.
Ik had voor mezelf besloten om alleen wat standen door te geven tijdens de wedstrijd, dat leek me een veilige optie. Voor aanvang van de start stelde Rob mij wel een vraag wat ik vond van de Zandvoort 500, op het moment dat ik begon te antwoorden hoorde ik mezelf terug. Compleet verrast door dit effect heb ik zo goed en zo kwaad mogelijk antwoord proberen te geven. Van hetgeen wat ik me kan herinneren wat ik gezegd heb is dat de toekomst zit in Endurance racen en niet in Sprint- of Cupraces. Tja, ik blijf mijn mening wel trouw uiteraard.
Lang duurde het gereutel van mij niet want het 72 wagens tellende startveld stond te popelen om van start te gaan. Wonderwel verliep de start vlekkeloos en zagen we Patrick Huisman op zeer indrukkwekkende wijze rijden in een ex-STW Alfa 155. Onze voorspelling dat de wagen het geen 500 KM zou uithouden kwam helaas uit, na een kwartiertje of drie was het uit met de pret.
Na een rondje of 15 waagde ik me dan aan het doorgeven van de tussenstanden van de diverse klassen, iets wat ik daarna nog enkele keren heb gedaan. Door een klein technisch probleem waren er na verloop van tijd nog maar twee microfoons beschikbaar. De rest van de tijd heb ik als een soort observer gewerkt voor de Rob en Rick. Als ik iets zag gaf ik een seintje aan een van de twee waarop de desbetreffende het een en ander in vloeiende woorden door de Zandvoortse duinen liet schallen. Eerder dan mijn weekend collega’s en de OCA baanposten had ik gezien dat een van de Bleekemolen Porsches last had van een buitenboord vuurtje.
Mijn opmerkingen waren niet altijd correct, op een bepaald moment zag ik een Seat in de Tarzanbocht door het grind vliegen. Ik herkende de wagen waarin normaal gesproken een Prins zijn rondjes rijdt en elke bocht bekijkt vanuit verschillende punten (lees: spins en schuivers). Mijn opmerking (zonder microfoon): “Daar vliegt de Prins weer door het grind” werd door Rob Petersen goed opgevangen met zijn vlugge antwoord (wel met microfoon): “Mark, het is niet degene die je denkt dat het is….enz.” waarop ik weer eigenwijs antwoorde : “Die auto zal dat wel gewend zijn”.
De rest van de race kende een rustig verloop, enkele keren gezien dat een Code 60 in de praktijk een veel betere oplossing is dan het welbekende safety-car systeem. Het venijn van de race zat in het laatste half uur, de Porsches van Bleekemolen die elkaar in de problemen brachten waardoor het duo Duncan Huisman / Jan Storm aan de haal gingen met de overwinning.
De Zandvoort 500 was een prachtige mix van Zomer Avond Competitie deelnemers, NAV cupcoureurs en Dutch Supercar Challenge deelnemers. De drie Nederlandse fronten die samen toch lekker kunnen racen, autosport zoals het bedoeld is. Tijdens de briefing van deelnemers werd heel duidelijk gesteld dat alles in een rustige en relaxte sfeer ging verlopen, bepaalde mentaliteiten werden niet geduld. Het viel me op dat iedereen aandachtig luisterde en de wedstrijdleider de menigte kon toespreken zonder gebruik te maken van een geluidsinstallatie. Het was stil, geen geklets en telefoontjes zoals dat wel eens schijnt te gebeuren bij andere series.
Na afloop van de race en de ceremonies op het podium was het tijd om Rob en Rick te bedanken voor hun gastvrijheid in het Kraaienest. Samen met enkele andere was het tijd voor de “de-briefing” in het clublokaal van de OCA. Na een kleine avondwandeling door de donkere Zandvooortse paddock op weg naar de innercity van Amsterdam voor de rest van de avond.
Op zondag nog even gaan kijken naar de schoonmoederdag op het circuit, waar het in de pits een regelrechte chaos was. Het was dan ook een “zwart c.q. piraten evenement”, teams die met hun schoonmoeders en sponsors op het circuit voor taxi speelden. Helemaal vlekkeloos verliep het niet, er zijn nu toch enkele schoonmoeders die weten hoe het is om in aanraking te komen met de vangrails.
Aan Rob, Rick, Robin, OCA leden en alle anderen: Bedankt, het was een prachtweekend!
|
__________________
Confidentiality Notice: This communication and any accompanying attachments contain confidential information intended for a specific individual and purpose. This communication is private and protected by law. If you are not the intended recipient, you are hereby respectfully notified that any disclosures, copying, forwarding or distribution, or the taking of any action based on the contents of this communication is strictly prohibited.
|
02-11-2004, 01:22
